اثر مهارکنندگی و کشندگی کنگرفرنگی بر سویه‌های بیماری‌زا و مقایسه آن با آنتی‌بیوتیک‌ها در شرایط برون‌تنی

زمینه و هدف: استفاده از مواد ضدمیکروبی با پایه گیاهی می‌تواند در کنترل بیماری‌های انسانی، نقش مفیدی ایفا کند. در همین راستا، این پژوهش با هدف بررسی خواص ضدمیکروبی گیاه کنگرفرنگی بر پنج گونه پاتوژن انسانی شامل: اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، سالمونلا تیفی و کاندیدا آلبیکنس انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش آزمایشگاهی از روش چاهک در آگار جهت بررسی قطر‌ هاله عدم رشد، روش پور پلیت جهت اندازه‌گیری حساسیت سویه‌های بیماری‌زا نسبت به عصاره و از سه روش ماکرودایلوشن براث، میکرودایلوشن براث و معرف تری‌فنیل تترازولیوم کلراید جهت اندازه‌گیری حداقل غلظت مهارکننده رشد و حداقل غلظت کشندگی استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه، بیشترین قطر ‌هاله عدم رشد عصاره‌های آبی و اتانولی کنگرفرنگی در غلظت 800 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر مربوط به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و مخمر کاندیدا آلبیکنس و کمترین قطر‌ هاله مربوط به باکتری سالمونلا تیفی گزارش شد. نتایج حاصل از MIC عصاره آبی کنگرفرنگی برای سالمونلا تیفی، اشرشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، کاندیدا آلبیکنس به‌ترتیب 256، 32، 64، 64 و 32 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر و برای عصاره اتانولی به‌ترتیب برابر با 128، 32، 16، 16 و 16 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر بود. حداقل غلظت کشندگی عصاره‌های کنگرفرنگی برابر یا بزرگتر از حداقل غلظت مهارکنندگی بود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد گیاه کنگرفرنگی می‌تواند به‌عنوان گیاهی ارزشمند در جهت مقابله با بیماری‌های عفونی درنظر گرفته شود، زیرا اثرات ضدمیکروبی قابل‌ملاحظه‌ای، به‌خصوص بر باکتری‌های گرم مثبت و مخمر کاندیدا آلبیکنس نشان داد.